آنچه باید درباره گرگ خاکستری بدانید

نام علمی: کنیس لوپوس (Canis lupus)

گرگ خاکستری یا گرگ جنگلی با حضور به‌عنوان یک نقش اصلی در سبک‌های متفاوتی، از گرگ بد و بزرگ تا یک موجود روحانی، در افسانه‌ها و اسطوره‌ها در طول سال‌ها دیده شده است. در حقیقت، گرگ‌های خاکستری ممکن است چنین بدی‌ها و خوبی‌های اغراق‌آمیزی را هرگز نداشته باشند، اما آن‌ها نقش حیاتی در حفظ هماهنگی محیط‌زیست ایفا می‌کنند.

هرچند که به آن‌ها گرگ خاکستری گفته می‌شود، اما اجداد این سگ‌های خانگی در واقع به رنگ قهوه‌ای خاکستری، تمام سیاه و تمام سفید بوده‌اند.

گرگ‌های خاکستری بزرگ‌ترین سگ‌ها هستند. با اندازه شانه ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر و ۱٫۵ متر طول و دارای وزن متغیر ۲۵ تا ۶۰ کیلوگرم هستند. آن‌ها همچنین از گسترده‌ترین پستانداران در زمین هستند که در اکوسیستم‌های مختلف در سرتاسر آمریکای شمالی، اروپا، آسیا و بخش کوچکی از آفریقا زندگی می‌کنند. به‌طور کلی، اندازه و وزن گرگ‌های خاکستری هر چه به سمت شمال برویم، بیشتر می‌شود.

گرگ‌های خاکستری حیوانات اجتماعی هستند که در دسته‌های ۲ تا ۱۲ تایی زندگی و شکار می‌کنند. یک دسته معمولی از یک نر آلفا و یک ماده آلفا (رهبران دسته)، توله سگ‌های آن‌ها و چند گرگ فرمان‌بردار یا نوجوان تشکیل شده است. اعضای دسته روابط نزدیک با هم دارند و با طیف وسیعی از صداها از جمله عوعو (پارس)، ناله، خرناس کردن و زوزه کشیدن با هم ارتباط برقرار می‌کنند.

به‌طور کلی، برای جلوگیری از بزرگ شدن بیش از حد دسته، تنها نر و ماده رهبر دسته تولیدمثل می‌کنند. زوج آلفا روند تعهد را در اوایل سال آغاز خواهند کرد و سپس در ماه دی یا بهمن جفت‌گیری خواهند کرد. گرگ ماده آلفا پس از آن، یک محل زایمان برای خود انتخاب می‌کند و حدود شش توله به دنیا می‌آورد که در سن ۲ تا ۳ سالگی به بلوغ می‌رسند.

اگر یک گرگ فرمان‌بردار میل شدیدی به فرزندآوری احساس کند و تلاش‌هایش برای جفت‌گیری با جفت آلفا رد شود، گرگ فرمان‌بردار ممکن است دسته را ترک کند. با این حال، ترک یک گروه امن می‌تواند یک انتخاب خطرناک برای گرگ تنها باشد، چرا که ممکن است مجبور باشد صدها کیلومتر برای پیدا کردن یک قلمرو جدید و یک جفت سفر کند.

گرگ‌های خاکستری به‌عنوان شکارچیان سنگ‌قبر شناخته می‌شوند، زیرا آن‌ها به حفظ تعادل اکوسیستم کمک می‌کنند. رژیم غذایی آن‌ها شامل سم‌داران (پستانداران سم‌دار بزرگ) مانند انواع گوزن‌ها و همچنین پستانداران کوچک‌تر مانند سگ آبی و خرگوش است. از آنجا که گرگ خاکستری تنها حیوانات ضعیف را از بین می‌برد، گله‌ها به‌طور کلی قوی‌تر و سالم‌تر می‌شوند. در حقیقت، مطالعات نشان داده است که گرگ خاکستری به جلوگیری از گسترش یک بیماری عصبی مزمن و مسری، در گوزن‌ها کمک کرده است.

علاوه بر این، در پارک «سنگ زرد»‌ (yellow stone)، محققان دریافته‌اند که حضور گرگ‌ها، گله‌های گوزن را وادار به حرکت مداوم می‌کند و این باعث می‌شود که درختان بید و صنوبر در مناطقی که پیش از این، بیش از حد توسط گوزن‌ها خورده شده بودند، دوباره رشد کنند و شکوفا شوند. این به‌نوبه خود منجر به بازگشت سگ‌های آبی و پرندگان ساحلی به منطقه می‌شود.

وضعیت حفاظت

طبق لیست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط‌زیست، جمعیت گرگ خاکستری در بسیاری از نقاط جهان، از جمله آسیا، اروپا و شمال آمریکای شمالی پایدار است؛ بنابراین، در سطح جهانی، گرگ خاکستری به‌عنوان گونه‌ای با حداقل نگرانی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، گرگ خاکستری به علت از دست رفتن زیستگاه، تله‌گذاری، تیراندازی و مسمومیت، در سطح منطقه‌ای آسیب‌پذیر است.

توزیع گرگ خاکستری

گرگ‌های خاکستری از گسترده‌ترین پستانداران در زمین هستند که در اکوسیستم‌های مختلف در سرتاسر آمریکای شمالی، اروپا، آسیا و بخش کوچکی از آفریقا زندگی می‌کنند.

منبع: چطورپدیا

حقایق جالب درباره سلطان جنگل شیر

نام علمی: پانترا لئو (Panthera leo)

شیر از نظر اندازه، دومین گربه‌سان در دنیا است که در چمنزارها، بوته‌زارها، و جنگل‌های باز جنوب صحرای آفریقا زندگی می‌کند. شیر اندکی از ببر که به هم نزدیک هستند و ساختار بدنی بسیار مشابهی دارند، کوچک‌تر است.

برخلاف سایر گربه‌سانان، شیرها حیوانات بسیار اجتماعی هستند. آن‌ها در گروه‌هایی تقریباً ۳۰تایی که گله نامیده می‌شوند، زندگی می‌کنند. گله شامل سه نر، دوازده ماده خویشاوند و بچه‌های آن‌ها است. اندازه گله بر اساس میزان در دسترس بودن غذا و آب تعیین می‌شود. اگر منابع غذایی محدود باشد، گله کوچک‌تر می‌شود.

اعضای گله با صدای غرش یکدیگر را متوجه هم می‌سازند. هم نرها و هم ماده‌ها صدای غرش بسیار قوی دارند که تا ۸ کیلومتر دورتر هم شنیده می‌شود.

نرها و ماده‌ها نقش‌های متفاوتی در گله دارند. شیرهای نر وقت خود را صرف حفاظت از قلمرو و توله‌های گله می‌کنند. آن‌ها از مرزهای قلمرو خود، که می‌تواند تا ۲۶۰ کیلومتر مربع هم باشد، با صدای غرش، علامت‌گذاری با ادرار و فراری دادن مزاحمان، حفظ می‌کنند. یال‌های ضخیم آن‌ها، یک ویژگی منحصربه‌فرد برای شیرهای نر است و از گردن آن‌ها هنگام مبارزه با رقبا، محافظت می‌کند.

شیرهای ماده اصلی‌ترین شکارچیان گروه هستند. آن‌ها کوچک‌تر و چابک‌تر از نرها هستند. اما از آنجا که شکار معمولاً سریع‌تر از آن‌ها است، شیرها از کار گروهی برای گیر انداختن شکار استفاده می‌کنند. در حال دنبال کردن شکار، آن‌ها یک نیم‌دایره تشکیل می‌دهند، که ماده‌های کوچک‌تر و ضعیف‌تر تلاش می‌کنند شکار را به سمت مرکز آن نیم‌دایره بکشند. سپس ماده‌های قوی‌تر حیوان را به زمین می‌کوبند و آن را می‌کشند.

شیرها معمولاً در شب شکار می‌کنند. شکار آن‌ها شامل گاومیش‌ها، بوفالوها، گورخرها، فیل‌های جوان، کرگدن‌ها، اسب‌های آبی، گرازهای وحشی، کروکدیل‌ها و زرافه‌ها است. اما گاهی اوقات شکار کوچک‌تری مثل موش، پرنده، خرگوش، مارمولک و لاک‌پشت‌ها را هم می‌خورند. آن‌ها به سراغ گوشت‌های فاسد شده و همچنین باقیمانده شکار سایر گوشت‌خواران مانند کفتارها، سگ‌های وحشی، یوزپلنگ‌ها و پلنگ‌ها نمی‌روند.

پس از یک شکار موفقیت‌آمیز، تمام شیرهای گله در غذا خوردن شریک می‌شوند. اما یک ترتیب خوردن وجود دارد که ابتدا نرهای بالغ، سپس ماده‌ها، و در نهایت، توله‌ها از شکار می‌خورند.

شیرها یک دستگاه گوارش سریع دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد با حرص و ولع و با سرعت بخورند و پس از مدت کوتاهی به دنبال شکار بعدی بروند. اگر آب در دسترس باشد، آن‌ها هر روز آب می‌خورند. اما آن‌ها می‌توانند ۴ تا ۵ روز بدون خوردن آب و فقط با استفاده از رطوبت محتویات معده، بی‌آبی را تحمل کنند.

شیرها تنبل‌ترین گربه‌سانان بزرگ هستند و روزانه ۱۶ تا ۲۰ ساعت می‌خوابند یا استراحت می‌کنند. آن‌ها می‌توانند به پشت در حالی که پاهایشان به سمت بالا است یا بر روی یک درخت چرت بزنند. در حالی که در حال استراحت هستند، آن‌ها نسبت به یکدیگر بسیار مهربان بوده، سر یکدیگر را نوازش و تیمار کرده و خرخر می‌کنند.

ماده‌ها در هر بار زایمان ۲ تا ۳ توله به دنیا می‌آورند. معمولاً دو ماده هم‌زمان زایمان می‌کنند. سپس توله‌ها با هم بزرگ می‌شوند، گاهی اوقات پرستاری از توله‌ها به‌صورت مشترک انجام می‌شود.

نرخ مرگ‌ومیر توله‌ها ۶۰ تا ۷۰ درصد است، زیرا آن‌ها نسبت به شکارچیانی مانند کفتارها، پلنگ‌ها و شغال‌های سیاه‌پشتی، آسیب‌پذیر هستند. آن‌ها گاهی اوقات توسط حیوانات بزرگی مانند بوفالوها لگدمال و زیر پا له می‌شوند. علاوه بر این، زمانی که یک گروه دیگر از شیرهای نر گله‌ای را در اختیار می‌گیرند، تمام توله‌ها را می‌کشند تا بتوانند خود از ماده‌های گله توله داشته باشند.

توله‌های ماده تا آخر عمر با گله باقی می‌مانند. در حدود دو سالگی، آن‌ها شکارچیان توانایی می‌شوند. اما مردان جوان در آن سن مجبورند گله را ترک کنند. آن‌ها گروه‌های مجردی را تشکیل می‌دهند و گله‌های مهاجر را دنبال می‌کنند تا زمانی که، به‌قدر کافی قدرت داشته باشند تا شیرهای نر سایر گله‌ها را به چالش بکشند. به‌طور کلی، نرهای گله در حدود سه سال قدرت را در دست دارند و پس از آن معمولاً یک گروه مجرد از نرها، قدرت را به دست خواهد گرفت.

وضعیت حفاظت

شیرهای آفریقایی توسط لیست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط‌زیست آسیب‌پذیر در نظر گرفته شده‌اند. از دست دادن و کاهش زیستگاه یک تهدید برای آن‌ها به‌حساب می‌آید. آن‌ها همچنین توسط انسان‌ها، به‌عنوان شکار، برای خواص دارویی و یا توسط دامداران برای حفاظت از دام‌هایشان کشته می‌شوند. علاوه بر این، آن‌ها به بیماری‌هایی از قبیل هاری و بابزیوز نیز حساس هستند. هاری توسط سگ‌ها و کفتارها به شیرها گسترش می‌یابد. بابزیوز در دوران خشک‌سالی، زمانی که شکار دچار سوءتغذیه است، اتفاق می‌افتد. کنه‌ها بعد از اینکه شیرها حیوان بیمار را می‌کشند، به شیرها منتقل می‌شوند. ترکیبی از بیماری هاری و بابزیوز باعث تلفات گسترده‌ای در جمعیت شیر می‌شود.

کاری که شما برای کمک به آن‌ها می‌توانید انجام دهید

شما می‌توانید با نوشتن نامه‌ای به شیرها که به رهبران آفریقایی داده می‌شود، به نجات شیرها کمک کنید. چرا شیرها برای شما مهم هستند و اگر دوست دارید، نقاشی هم به نامه‌تان اضافه کنید. شما همچنین می‌توانید به مؤسسات خیریه مانند موسسه گربه‌های بزرگ وابسته به شبکه نشنال جئوگرافیک، پروژه لئوناردو مربوط به پلنگ‌سانان یا بنیاد حیات‌وحش آفریقا کمک مالی کنید.

توزیع شیرها

شیرها در چمنزارها، بوته‌زارها و جنگل‌های باز جنوب صحرای آفریقا زندگی می‌کنند. جمعیت کوچکی از شیرها هم در جنگل «گیر» (Gir) در گجرات هند زندگی می‌کنند.

منبع: چطورپدیا

حقایقی جالب و کامل درباره یوزپلنگ‌ها

این مطلب نگاه جامعی به زندگی جالب سریع‌ترین حیوان روی زمین است. در این مطلب خواهیم فهمید که یوزپلنگ‌ها چگونه به این سرعت می‌دوند، چگونه آن‌ها را در حیات‌وحش بشناسیم و همچنین:

• چه شکاری را ترجیح می‌دهند و از چه روش‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند،
• از کدام روش‌های ویژه استتار برای پنهان شدن در محیط خود استفاده می‌کنند،
• چگونه تولیدمثل می‌کنند.

علاوه بر این‌که شما می‌توانید بفهمید که چگونه یوزپلنگ‌ها به این سرعت می‌دوند، همچنین می‌توانید بفهمید:

• چرا شیرهای دشت سرنگتی حدود ۷۰ درصد از توله یوزپلنگ‌ها را می‌کشند و تنها ۵ درصد آن‌ها زنده می‌مانند،
• صدای یوزپلنگ‌ها چگونه است،
• وضعیت حفاظت فعلی و برخی حقایق عجیب‌تر.

توصیف یوزپلنگ – چگونه این حیوان آفریقایی زیبا را تشخیص دهیم؟

سر، بدن، پاها و دوسوم ابتدایی دم یوزپلنگ با خال‌های سیاه پوشیده شده است. فاصله پشت گردن تا شانه‌ها در یوزپلنگ کم (کوتاه) است.

سر یوزپلنگ کوچک و گرد است، چشم‌هایش درشت هستند و یک نوار سیاه بارز مثل جریان اشک از گوشه داخلی هر چشم به گوشه لب کشیده شده است.

گوش‌هایش کوچک و گرد هستند. پاهای یوزپلنگ بلند هستند و پنجه‌هایش همیشه باز و در معرض دیده شدن هستند (برخلاف سایر گربه‌سانان).

یوزپلنگ‌ها در فاصله کوتاهی با یک شتاب انفجاری می‌توانند به‌ سرعت ۹۰ کیلومتر در ساعت برسند.

هنگامی‌که به یک یوزپلنگ کمین کرده برای شکار در یک دشت آفریقایی نگاه می‌کنید، متوجه خواهید شد که بدن این حیوان آفریقایی برای سرعت ساخته شده است.

بدن بلند و باریک این حیوان دارای یک اسکلت کوچک و سبک است.

شاه یوزپلنگ‌ها یک نوع ژنتیکی هستند که به‌جای خال‌های سیاه، نوارهای راه‌راه دارند.

در ادامه می‌خواهیم به روش‌های شکار خاص یوزپلنگ‌ها نگاهی بیندازیم، اما ابتدا به زیستگاه آن‌ها نگاه می‌کنیم.

یوزپلنگ‌ها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

یوزپلنگ‌ها چمنزارهای باز و جنگل‌های ساوانا را به‌عنوان زیستگاه مورد علاقه خود ترجیح می‌دهند.

آن‌ها معمولاً از جنگل‌هایی با پوشش بوته‌ای ضخیم به‌عنوان زیستگاه دوری می‌کنند. یوزپلنگ‌ها می‌توانند مستقل از آب زندگی کنند.

یوزپلنگ‌ها چگونه با محیط خود سازگار می‌شوند؟

این حیوانات آفریقایی به سبک خاصی از شکار کردن بسیار مسلط هستند. یوزپلنگ‌ها از مکان‌های مرتفع مانند خاک‌ریزهای موریانه‌ای یا درخت‌ها به‌عنوان نقاط بهتر برای زیر نظر گرفتن شکار، استفاده می‌کنند.

یوزپلنگ‌ها از خال‌هایشان به‌عنوان یک پوشش (استتار) رنگی در هم استفاده می‌کنند. اگر پوشش امکان‌پذیر باشد، هنگام کمین کردن از آن استفاده می‌کنند. آن‌ها معمولاً حواس‌پرت‌ترین حیوان در اطراف و کنار گروه را به‌عنوان شکار انتخاب می‌کنند.

یوزپلنگ‌ها چگونه بچه به دنیا می‌آورند؟

نرها، با استفاده از بوی ادرار در گرما ماده‌ها را دنبال می‌کنند. اولین نزدیک شدن‌های آن‌ها به طرز سختی سرکوب می‌شود. در این دوران، نرها به‌شدت نشانه‌گذاری می‌کنند و در میان خود برای به دست آوردن حق جفت‌گیری، مبارزه می‌کنند.

آن‌ها همچنین تپه‌های کوچک با خاک سست را می‌خراشند و در بالای آن‌ها ادرار یا مدفوع می‌ریزند.

پس از یک تا دو هفته از چنین ابراز علاقه‌ای، یوزپلنگ ماده حاضر به قبول می‌شود و با قوز کردن در مقابل نر او را به برقراری رابطه جنسی دعوت می‌کند.

یوزپلنگ نر سوار بر پشت ماده می‌شود و او را با گاز گرفتن پشت گردنش نگه می‌دارد. جفت‌گیری در میان یوزپلنگ‌ها به اندازه سایر گربه‌سانان مکرر نیست.

دوره حاملگی یوزپلنگ ۹۰ تا ۹۵ روز است. در هر زمان از سال، یک تا شش توله متولد می‌شود.

آیا توله‌های یوزپلنگ در مقابل سایر شکارچیان آسیب‌پذیر هستند؟

در دشت سرنگتی، شیرها حدود ۷۰ درصد توله‌ها را می‌کشند و تنها ۵ درصد آن‌ها زنده می‌مانند.

توله‌ها کور و بسیار ناتوان متولد می‌شوند و توسط مادر خود با دقت پنهان می‌شوند.

توله‌ها در مقابل شکارچیان بسیار آسیب‌پذیر هستند و به کرات برای دور شدن از دست شکارچیان جابه‌جا می‌شوند. آن‌ها شکار کفتارهای خالدار و پلنگ‌ها هم هستند.

توله‌ها اولین غذای جامد خود را در حدود شش هفتگی دریافت می‌کنند و در سه ماهگی از شیر گرفته می‌شوند. در چهار تا پنج ماهگی مادرشان آن‌ها را به شکار می‌برد تا مهارت‌های شکار را تمرین کنند. در میانه شش یا هفت ماهگی آن‌ها اولین شکار خود را انجام می‌دهند.

توله‌ها در سه ماهه اول زندگی‌شان، موهایی بلند و خاکستری دارند. تصور می‌شود که این باعث می‌شود آن‌ها به اندازه کافی شبیه یک گورکن بداخلاق باشند و دیگر شکارچیان از حمله کردن به آن‌ها منصرف شوند.

طبقه‌بندی یوزپلنگ

• سلسله: جانوران
• شاخه: مهره‌داران
• رده: پستانداران
• راسته: گوشت‌خوارسانان
• خانواده (تیره): گربه‌سانان
• دسته: ثابت پنجه

بیشترین سرعت یوزپلنگ

در فوریه ۱۹۹۹، یک یوزپلنگ در آفریقای جنوبی به نام نیانا رکورد سرعت ۱۰۰ متر در ۶٫۰۸ ثانیه را به‌صورت رسمی ثبت کرد. سرعت این یوزپلنگ در ۳٫۶ ثانیه از ۰ تا ۸۰ کیلومتر در ساعت شتاب گرفت و افزایش یافت.

یوزپلنگ در حال شکار

یوزپلنگ آفریقایی برای تعقیب و گریزهای طولانی ساخته نشده است، بلکه برای سرعت‌های انفجاری کوتاه‌مدت ساخته شده است.

هر چیزی که یک سر کوچک و یک بدن باریک و یک سیستم تنفسی بسیار پیشرفته داشته باشد، به‌عنوان ماشین سرعت طبیعت شناخته می‌شود.

برای فهم اینکه چطور یوزپلنگ‌ها شکار خود را می‌گیرند، ابتدا توجه کنید که چطور بدن باریک و بلند یوزپلنگ، یک اسکلت کوچک و سبک دارد.

دم

دم به‌عنوان یک فرمان (وسیله هدایت) برای چرخش‌های سریع و حفظ تعادل عمل می‌کند. دم یوزپلنگ ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر است.

گام‌های بلند

ترقوه کوچک و استخوان‌های عمودی کوچک شانه، کمک می‌کنند تا یوزپلنگ گام‌های بلند بردارد.

ستون فقرات یوزپلنگ بسیار انعطاف‌پذیر است و به‌عنوان یک فنر برای پاهای عقبی عمل می‌کنند و کشش بیشتری را باعث می‌شوند و یوزپلنگ را قادر می‌سازد که در هر گام ۷ تا ۸ متر حرکت کند.

بینایی

نوار سیاه بارزی که مثل جریان اشک از گوشه داخلی هر چشم کشیده شده است، با جذب تابش خیره کننده خورشید، قدرت بینایی یوزپلنگ را افزایش می‌دهد.

اگر یوزپلنگ‌ها در یک گروه کار کنند، یک یوزپلنگ می‌تواند به مادر حمله کند و دیگران فرزندان را تعقیب کنند.

یوزپلنگی که می‌خواهد شکارش را به چنگ بیاورد، با یک حرکت آرام و با احتیاط شروع می‌کند.

اگر شکار او را قبل از آنکه در حدود ۱۰۰ متری شکار قرار بگیرد، ببیند، یوزپلنگ شکار را رها می‌کند، زیرا موفقیت در شکار وابسته به عنصر غافل‌گیری است.

اگر به ۱۰۰ متری شکار برسد، در این صورت یوزپلنگ سرعتش را افزایش می‌دهد.

شانس موفقیت او زمانی بالاتر می‌رود که تا کمتر از ۳۰ متر جلو برود، در حالی که شکار هنوز حضور او را درک نکرده است. سپس او به آخرین سرعت خود می‌رسد، در حالی که طعمه او هنوز تازه شروع به گام برداشتن می‌کند.

یوزپلنگ‌ها از خاک‌ریزهای مورچه‌ای به‌عنوان نقاط مهم برای زیر نظر گرفتن شکار، استفاده می‌کنند.

محدودیت‌های استقامتی

تعقیب و گریز توسط یتیمان یوزپلنگ تا ۶۰۰ متر می‌تواند ادامه داشته باشد، آن‌ها بنیه و استقامت لازم برای تعقیب و گریزهای طولانی‌تر را ندارند.

آن‌ها حداکثر سرعت خود را برای حدود ۵۰۰ متر می‌توانند حفظ کنند، پس از آن مجبورند دست از تعقیب و گریز بردارند.

پدهای پنجه و پنجه‌های خاصی که ضخیم هستند و پنجه‌های نیمه کششی، کشش زیادی ایجاد می‌کنند. سوراخ‌های بینی بزرگ و ریه‌های حجیم، باعث جذب سریع هوا می‌شوند. به این ترتیب، یوزپلنگ با یک شتاب انفجاری به حداکثر سرعت ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت برای تعقیب و گریز می‌رسد.

زمانی که یک یوزپلنگ به آستانه تحملش نزدیک می‌شود، بزهای کوهی و گوزن‌ها به‌راحتی می‌توانند از دام او فرار کنند.

شایع‌ترین علت شکست در شکار برای یوزپلنگ‌ها این است که شکار آن‌ها را قبل از سرعت گرفتن می‌بیند. یوزپلنگ با یک یا هر دو پنجه جلویی‌اش به شکار پشت پا می‌زند.

هنگامی‌که طعمه تعادلش را از دست داد، یوزپلنگ این فرصت را پیدا می‌کند تا گلوی شکار را بگیرد. سپس با فشار دادن پایین گردن، آن را خفه خواهد کرد.

در مقایسه با سایر گربه‌سانان، دندان‌های یوزپلنگ‌ها کوتاه‌تر از آن هستند که بتوانند با گاز گرفتن شکار را بکشند.

اگر پناهگاهی در اطراف وجود داشته باشد، یوزپلنگ شکار خود را به آن جا می‌برد تا توجه سایر گوشت‌خواران و کرکس‌ها را جلب نکند.

یوزپلنگ‌ها چه حیواناتی را شکار می‌کنند؟

این حیوانات آفریقایی با دندان‌ها و جمجمه سبک وزنش حتی گاز گرفتن پوست و لاشه بزها و گوزن‌های کوچک هم برایش دشوار است؛ بنابراین معمولاً از کشاله ران که پوست نازکی دارد، شروع به تغذیه می‌کند.

او شروع به خوردن گوشت از یک ران، سپس شکم، ران دیگر و در نهایت پاهای جلویی می‌کند. آن‌ها پوست و روده شکار خود را نمی‌خورند و فقط می‌توانند استخوان‌های کوچک را بجوند.

یوزپلنگ‌ها بسیار وابسته به گوشت در رژیم غذایی‌شان هستند.

در پارک ملی کروگر، یوزپلنگ‌ها ۱۴ درصد از کشته‌های خود را برای کفتارهای خال‌دار رها می‌کنند. کفتارهای خال‌دار، پلنگ‌ها و حتی گرازهای وحشی آفریقایی، شکار کشته شده آن‌ها را می‌دزدند.

کرکس‌ها نه تنها به خودی خود رقیب به حساب می‌آیند، بلکه باعث جلب توجه کفتارهای خال‌دار و سایرین هم می‌شوند. یوزپلنگ‌ها به‌سرعت شکار خود را می‌خورند، قبل از اینکه توسط دیگران دزدیده شود.

سبک وزنی و دندان‌های کوچک آن‌ها را در مقابل حملات سایر شکارچیان آسیب‌پذیر می‌کند.

شکار مورد علاقه یوزپلنگ‌ها چیست؟

شکار مورد علاقه یوزپلنگ بزها و گوزن‌های کوچک است، مانند:

• غزال،
• آهو،
• ایمپالا (نوعی آهو)،
• فرزندان گونه‌های بزرگتر.

آن‌ها همچنین پستانداران کوچک‌تر را هم شکار می‌کنند، مانند:

• خرگوش،
• خارپشت،
• جوندگان،
• پرندگان زمینی.

شکار حیوانات بزرگ‌تر مانند کل‌های یال‌دار یک‌ساله (نوعی بز یا گاو وحشی)، کودو (نوعی بز وحشی)، کل آب دوست (نوعی بز کوهی بزرگ)، تنها زمانی موفقیت‌آمیز است که گروهی از یوزپلنگ‌ها برای شکار با هم همکاری کنند. در کالاهاری، ۸۷ درصد کشته‌ها غزال‌ها هستند.

در پارک ملی کروگر غذای آن‌ها به شرح زیر است:

• ۴۴ درصد ایمپلا (نوعی آهو)
• ۱۳ درصد غزال کوچک آفریقایی معروف و
• ۱۳ درصد آهو.

در پارک ملی اتوشا ۹۷ درصد از رژیم غذایی آن‌ها از غزال‌ها تشکیل شده است. آن‌ها معمولاً در باقیمانده غذای سایر حیوانات به دنبال غذا نمی‌روند.

صدای یوزپلنگ‌ها چگونه است؟

یوزپلنگ‌ها برای برقراری ارتباط و احوال‌پرسی از صدایی شبیه جیک‌جیک گنجشک استفاده می‌کنند. آن‌ها برای ابراز رضایت صدای خرخر بلندی در می‌آورند.

هنگامی‌که تهدید می‌شوند، خرناس‌ها و غرش‌های بلندی ایجاد می‌کنند و معمولاً هم‌زمان با پنجه‌های جلویی‌شان به زمین ضربه می‌زنند.

آیا این حیوانات آفریقایی بسیار اجتماعی هستند؟

ماده‌های بالغ معمولاً منزوی هستند، اما توله‌های آن‌ها تا ۱۸ ماهگی با آن‌ها می‌مانند.

نرها اغلب در گروه‌های کوچک و باثبات زندگی می‌کنند که ائتلاف نامیده می‌شوند. ائتلاف یوزپلنگ‌ها شامل برادرانی است که در یک زایمان متولد شده‌اند.

شواهد نشان می‌دهد که نرها امید اندکی برای ایجاد یک قلمرو دارند، اما در ائتلاف‌ها شانس خوبی برای داشتن یک محدوده (مرغزار) امن دارند.

این گروه کوچک برای زندگی و شکار با هم هستند. آن‌ها یک منطقه بزرگ را در اختیار می‌گیرند که ممکن است سرزمین چند ماده دیگر هم باشد. بعضی از نرها به مدت ۴ تا ۶ سال از سرزمینشان حفاظت می‌کنند.

ائتلاف‌ها در ایجاد و نگهداری سرزمین بیشتر از نرهای تنها موفق هستند. سرزمین یوزپلنگ‌ها با پخش ادرار نشانه‌گذاری می‌شود. اگر عمر علامت‌ها بیش از یک یا دو روز باشد، مزاحمان به آن‌ها توجه نمی‌کنند و بنابراین بعضی از نواحی به‌صورت اشتراکی استفاده می‌شوند.

متجاوزان دستگیر شده به‌شدت مورد حمله قرار گرفته و گاهی اوقات کشته می‌شوند. سنگ‌های بزرگ و درختان مکان‌های متداولی برای نشانه‌گذاری به‌حساب می‌آیند.

منبع: چطورپدیا

دانستنی‌های جالب درباره گورخر دشتی

نام علمی: اکوس کواگا (Equus quagga)

نوارهای سیاه و سفید، گورخر را یکی از شناخته شده‌ترین حیوانات در جهان ساخته است. گورخر دشتی، که با نام گورخر معمولی هم شناخته می‌شود، فراوان‌ترین گونه در بین گونه‌های سه گانه گورخرهای ساکنان چمنزارهای شرق و جنوب آفریقا است. دو گونه دیگر عبارتند از گورخرهای گروی و گورخرهای کوهستانی.

به طور متوسط، گورخرهای دشتی از دو گونه دیگر جثه کوچکتری دارند. ارتفاع آن‌ها ۱ تا ۱٫۵ متر و وزن آن تقریبا ۴۵۰ کیلوگرم است. الگوی نوارهای روی بدن گورخرهای دشتی متفاوت از گونه‌های دیگر است. آن‌ها دارای نوارهای پهنی هستند که به صورت افقی به سمت عقب و به صورت عمودی به سمت جلو کشیده شده‌اند و در یک مثلث در وسط بدن به هم می‌رسند. آن‌ها همچنین دارای یک نوار هستند که از مرکز کمرشان تا روی دم کشیده شده است. گورخرهای دشتی دارای نوارهای زیرشکمی نیز هستند. اگر چه تمام گورخرهای دشتی الگوی نوارهایشان مشابه است، اما هیچ دو گورخری دارای دقیقا یک الگوی مشابه نیستند.

گورخرهای دشتی حس شنوایی و بینایی بسیار خوبی دارند که به آن‌ها کمک می‌کند تا از شکارچیانی مانند شیرها، کفتارها و یوزپلنگ‌ها دور بمانند. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند که بتوانند در هر ساعت ۵۶ کیلومتر بدوند و یک ضربه قوی بزنند. اگر یک گورخر متوجه حضور یک شکارچی شود، یک صدای دو هجایی بلند تولید می‌کند. گورخرهای ماده و جوان فرار می‌کنند، در حالیکه نرها پشت سر آن‌ها هستند تا از آن‌ها دفاع کنند. اگر کسی مورد حمله قرار گیرد، دیگران دورش حلقه می‌زنند تا از او در مقابل شکارچیان محافظت کنند.

گورخرهای دشتی گیاه‌خوار هستند. آن‌ها بیشتر وقت خود را صرف غذا خوردن و چریدن در چمنزار می‌کنند، با این حال از شاخه و برگ درختان نیز تغذیه می‌کنند. برای حفظ قدرت جویدن مکرر، دندان‌های عقبی گورخرها در تمام عمرشان رشد می‌کنند.

گورخرها به این شناخته شده هستند که در زمان خشکسالی، برای پیدا کردن آب و غذا، مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند.

گورخرها وقتی که غذا نمی‌خورند یا سفر نمی‌کنند، فرصت پیدا می‌کنند که بخوابند. در حقیقت، آن‌ها ایستاده می‌خوابند! البته فقط زمانی می‌خوابند که در گروه‌های بزرگ هستند تا بتوانند نسبت به خطرات هشدار داده شوند.

یک خانواده مثالی از گورخرهای دشتی شامل یک نر که شاهزاده نامیده می‌شود، چند ماده، که مادیان نامیده می‌شوند و بچه‌های آن‌ها است. هنگامی که یک ماده باردار می‌شود، ۱۳ ماه بعد فرزندش که کره نامیده می‌شود، به دنیا می‌آید. این گروه‌های خانوادگی حرمسرا نامیده می‌شوند. حرمسراها اغلب به خانواده‌های دیگر ملحق می‌شوند و گله‌های بزرگ را تشکیل می‌دهند.

گورخرها می‌توانند تا ۲۵ سال در حیات وحش زندگی کنند.

وضعیت حفاظت

گورخرهای دشتی توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست به عنوان گونه‌ای با حداقل نگرانی لیست شده‌اند، گورخرهای دشتی دارای پایدارترین جمعیت در بین سه گونه گورخرها هستند. مانند بسیاری از حیوانات، گورخرهای دشتی از بیش از حد شکار شدن و از دست رفتن زیستگاه‌هایشان آسیب می‌بینند. بسیاری از گورخرهای دشتی در مناطق حفاظت شده زندگی می‌کنند.

توزیع گورخرهای دشتی

گورخر دشتی، که با نام گورخر معمولی هم شناخته می‌شود، فراوان‌ترین گونه در بین گونه‌های سه گانه گورخرهای ساکنان چمنزارهای شرق و جنوب آفریقا است.

منبع: چطورپدیا