شیرهای آفریقایی حقایق جالب و شگفت‌انگیز

شیرهای آفریقایی بزرگ‌ترین گوشت‌خواران آفریقایی هستند. رنگ آن‌ها از قهوه‌ای مایل به زرد تا قهوه‌ای شنی متغیر بوده و دم بلند آن‌ها دارای یک منگوله سیاه مخصوص در انتها است.

نرهای بالغ دارای یال‌هایی هستند که رنگ آن‌ها از زرد مایل به قهوه‌ای تا سیاه متفاوت است.

سر این شیرها بزرگ و با یک پوزه سنگین است. الگوی خال‌های در کنار ریش و سبیل برای هر شیر منحصر به فرد است.

آناتومی شیر آفریقایی

نر:

ارتفاع شانه: ۱,۲ متر

وزن: ۱۹۰ کیلوگرم

ماده:

ارتفاع شانه: ۰,۹ متر

وزن: ۱۳۰ کیلوگرم

شیرها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

شیرهای آفریقایی هیچ ترجیح خاصی برای زیستگاهشان ندارند و در هر جایی ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، مگر در جنگل‌ها.

زیستگاه‌های شیر آفریقایی شامل:

• دشت‌های باز
• بیشه‌زارها (جنگل‌های باز)
• بوته‌زارهای ضخیم
• مناطق نیمه بیابانی

شیرها موقع شکار در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم موفق‌تر هستند. آن‌ها سعی می‌کنند تا با استفاده از پوشش محیط در ۲۰ متری طعمه کمین کنند.

چرا شیرها برای خود قلمرو انتخاب می‌کنند؟

گله‌های شیر با منبع غذایی غنی و قابل اعتماد می‌توانند از عهده حفظ قلمروشان برآیند.

هنگامی‌که تأمین غذا غیرقابل پیش‌بینی است، گله محدوده بزرگی را برای زندگی انتخاب می‌کند که دفاع از آن سخت می‌شود.

در این موارد، برخورد بین شیرها از گله‌های مختلف بسیار خصمانه است، اما جنگ واقعی به‌ندرت رخ می‌دهد.

هم شیرهای نر و هم شیرهای ماده منطقه اشغال شده توسط خودشان را با بوی ادرار و با صدای غرش نشانه‌گذاری می‌کنند.

غرش‌ها تا ۸ کیلومتر آن طرف‌تر شنیده می‌شوند و محل شیر را اعلام می‌کنند.

همچنین نشان می‌دهد که یک منطقه اشغال شده است و به این ترتیب اعضای گله می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند.

رژیم غذایی

آن‌ها از شکارهای متوسط و بزرگ تغذیه می‌کنند. نمونه‌هایی از طعمه‌ها عبارتند از بوفالو، کل یال‌دار (نوعی گاو)، گورخر و تیزشاخ کالاهاری (نوعی بز).

با این وجود، رژیم غذایی آن‌ها دامنه وسیعی دارد طوری که حتی شکارهایی به اندازه موش هم ممکن است.

شیرها می‌توانند با سرعت حدود ۶۰ کیلومتر در ساعت بدوند که برای شکار یک بز کوهی در یک تعقیب و گریز باز سرعت کمی است.

حملات شیر در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم‌تر، زمانی که هدف تنها است و هنگامی‌که بتوانند در نزدیک شکار کمین کنند و در شب‌های بسیار تاریک موفقیت‌آمیزتر هستند. تعقیب و گریزهای بیش از ۳۰۰ متر نادر است.

شیر معمولاً با خفه کردن از طریق فشار دادن گلو و یا گرفتن پوزه طعمه، شکار را می‌کشد.

آیا واقعیت دارد که شیرهای آفریقایی، گربه‌های بسیار اجتماعی هستند؟

واحد اصلی زندگی اجتماعی شیر، گله است. معمولاً یک گله شامل ۲ تا ۱۲ ماده شیر خویشاوند و توله‌هایشان است.

شیرهای آفریقایی تنها گربه‌هایی هستند که دارای گروه‌های اجتماعی نزدیک هستند و تنها کسانی هستند که به‌طور مرتب و به‌صورت گروهی شکار می‌کنند.

معمولاً ۱ تا ۶ شیر نر خویشاوند به همراه شیرهای ماده زندگی می‌کنند. هسته اصلی گله را شیرهای ماده تشکیل می‌دهند در حالی که شیرهای نر هر چند سال یک‌بار عوض می‌شوند.

علت اینکه شیرها اجتماعی هستند، عبارتند از:

• شیرهای ماده برای محافظت از توله‌های جوان با یکدیگر عهد بسته‌اند.
• هنگام گرفتن شکار بزرگ و خطرناک، به همکاری تعداد کافی از افراد گروه احتیاج دارند.

اگر یک گروه کوچک از نرها با هم بمانند، می‌توانند نرهای گله را از بین ببرند و ماده‌های گله را تصاحب کنند.

احتمال اینکه این شیرهای نر جانشین، مدت طولانی زندگی کنند، زیاد نیست؛ زیرا دیگر ماده شیرها برای آن‌ها شکار نمی‌کنند.

پس از این تصاحب، نرهای جدید گله توله شیرها را می‌کشند.

رفتار شیرها در اظهار علاقه و جفت‌گیری چگونه است؟

نر و ماده دور از گله، احتمالاً در حال جفت‌گیری با هم هستند، دور بودن از گله باعث تضمین تداوم این عمل می‌شود.

یک شیر ماده به مدت دو تا چهار روز، هر دو سال یک‌بار پذیرای جفت‌گیری است. نرهای گله این شرایط را از طریق حس بویایی تشخیص می‌دهند.

شیرها ممکن است صدها بار در طی این سه تا چهار روز جفت‌گیری ‌کنند. جفت‌گیری حدود چهار بار در ساعت در طول یک تا دو روز رخ می‌دهد و هر بار کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد.

این فرکانس غیرعادی احتمالاً ناشی از نرخ شکست زیاد جفت‌گیری است. فقط، تقریباً یک مورد از هر سه مورد رابطه جنسی منجر به تولد توله‌ها می‌شود.

از آنجا که باردار کردن دشوار است، شیرهای ماده احتمالاً اطمینان حاصل می‌کنند که با یک نر سالم جفت‌گیری می‌کنند.

شیرهای نر آفریقایی نقش مهمی در حفاظت از توله‌ها در مقابل سایر مهاجمان نر بازی می‌کنند.

برای شیر ماده، این سطحی از اطمینان را فراهم می‌آورد که هر چه شیر نر سمج‌تر باشد، احتمال اینکه تا پایان رشد توله‌ها در کنارشان بماند، بیشتر است. شیرهای نر یک گله برای جفت‌گیری با هم رقابت نمی‌کنند.

اگر هیچ نری از گله به شیر ماده علاقه‌مند نباشد، وی ممکن است توجه یک نر از گله‌ای دیگر را جلب کند.

این فراوانی فرصت‌های جنسی، رقابت نرها در سطح گله را پایین می‌آورد. با این حال، در مقابل نرهای مزاحم، مبارزات وحشیانه و مرگ‌آوری رخ می‌دهد. نر و ماده پس از جفت‌گیری روی زمین دراز می‌کشند و یکدیگر را نوازش می‌دهند.

توله شیرها

آیا می‌دانید که پس از آنکه گروهی از شیرهای آفریقایی گله را تصاحب کردند، تمام توله‌ها گله را می‌کشند؟

رفتار شیرهای آفریقایی

شیرهای آفریقایی برای اجتناب از گرمای روز، بیشتر در شب فعال هستند. شیرها بیشتر روز را می‌خوابند، زیرا روزها برای شکار بسیار گرم هستند.

نور خورشید نیز تلاش برای حرکت پنهانی به سمت شکار را بی‌اثر می‌کند.

شیرها از چه شیوه‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند؟

سبک شکار شیرها همان سبک شکار دیگر گربه‌سانان است، یعنی کمین کردن در فاصله ۲۰ متری و تعقیب و گریزی که معمولاً بیش از ۲۰۰ متر نیست.

شکارها معمولاً با نیشی در گلو خفه و کشته می‌شوند.

شیرها اغلب گروهی شکار می‌کنند. این به‌سختی شکار بستگی دارد.

اگر طعمه بزرگ و سرسخت باشد، آن‌ها باید با همکاری آن را بردارند و ببرند. شکار گروهی میزان موفقیت شیرها را افزایش می‌دهد.

نرخ موفقیت در شکار کل یال‌دار در پارک ملی اتوشا برای یک شیر تنها ۲۸ درصد و برای یک گروه ۷ تایی از ۷۵ درصد است.

آن‌ها در هنگام تغذیه بسیار پرخاشگر و وحشی هستند و در حال غر زدن، پنجه کشیدن و شتاب هستند.

نرهای گله بر ماده‌ها غالب هستند و ممکن است به آن‌ها اجازه نزدیک شدن به شکار را ندهند.

غذا انرژی مورد نیاز برای زنده ماندن است. تنها راه کسب غذای امن، مبارزه برای آن است که منجر به رفتار وحشیانه و عجولانه در زمان تغذیه می‌شود.

آیا شیر نر آفریقایی یک شکارچی تنبل و بی‌فایده است؟

در بسیاری از گله‌ها، شیرهای نر آفریقایی شکار نمی‌کنند. دلیل این امر این است که یال و اندازه بزرگ از احتمال موفقیت آن‌ها در شکار می‌کاهد. نتیجه این است که این نرها عمدتاً با استفاده از تلاش ماده‌ها زندگی می‌کنند.

آن‌ها از موقعیت غالب خود برای گرفتن غذا از ماده‌ها استفاده می‌کنند. این‌چنین نیست که شیرهای نر مهارت شکار کردن ندارند.

نرها مجبورند از خودشان دفاع کنند، هم قبل از اینکه گله‌ای را تصاحب کنند و هم پس از آنکه آواره می‌شوند و نرهای دیگر جانشین آن‌ها در گله می‌شوند.

نرهای جوان ممکن است گروه‌های مجردی کوچک تشکیل دهند که با هم شکار می‌کنند. نرهای تنها، فقط به شکار کوچک و ساده از قبیل گراز و خارپشت تشی و جوانان دیگر گونه‌ها بسنده می‌کنند.

هنگامی‌که نرهای پیر و تنها را مشاهده می‌کنید که لکه‌های سیاهی بر بدنشان دارند، احتمالاً آن لکه‌ها جای زخم‌هایی است که در اثر تیغ‌های خارپشت ایجاد شده‌اند.

آیا شیر آفریقایی در معرض خطر است؟

جمعیت تخمینی شیرها در آفریقا در پایان سال ۲۰۱۴ حدود ۳۴۰۰۰ برآورد شده است. در واقع، حدود ۵۰ درصد از آن‌ها در طی سه دهه گذشته نابود شده‌اند.

در غرب آفریقا، شیرها تقریباً نابود شده‌اند. دلایل در معرض خطر بودن آن‌ها، از بین رفتن زیستگاه و منازعات بین انسان و شیر است.

شیرهای آفریقایی برای مدت بسیار طولانی نماد قدرت و پیروزی بوده‌اند. اکنون وضعیت حفاظت آن‌ها نشان می‌دهد که برای زنده ماندن به کمک انسان‌ها نیاز دارند.

منبع: چطورپدیا

مهربانی با حیوانات اهلی و وحشی

حیوانات ، موجوداتی هستند که به زیباتر شدن زندگی ما کمک می‌کنند. آن‌ها می‌توانند دوست ما و همچنین الهام‌بخش تخیلات ما باشند. مهم نیست به چه حیوانی فکر می‌کنید، یک حیوان خانگی مثل گربه، یک حیوان اهلی مثل اسب یا حتی یک حیوان وحشی مثل جغد یا کروکدیل، تفاوتی نمی‌کند، همه‌ی آن‌ها مستحق دریافت مهربانی از سوی انسان‌ها هستند. با اهمیت دادن بهحیوانات خانگی و حیوانات اهلی و احترام گذاشتن به حیوانات وحشی، می‌توانیم مهربانی خود را به این حیوانات ابراز کنیم.

بخش اول: اهمیت دادن به حیوانات خانگی یا حیوانات اهلی

۱- تعهدی به درازای عمر داشته باشید. مهم نیست که حیوان خانگی شما چند سال دارد، باید مطمئن شوید که می‌توانید تا آخر عمر خودتان یا عمر او، از آن حیوان مراقبت کنید. حیوانات احساسات دارند و پیوند بسیار نزدیک و محکمی با صاحبان خود برقرار می‌کنند و اگر این تعهد را جدی نگیرید، می‌تواند به حیوان خانگی شما آسیب بزند. از خرید حیوان خود از یک فروشگاه یا دلال حیوانات جداً خودداری کنید. قبل از به اختیار گرفتن یک حیوان خانگی، سؤالات زیر را از خودتان بپرسید تا مطمئن شوید که تصمیم درستی گرفته‌اید:

• چرا یک حیوان خانگی می‌خواهم؟
• آیا زمان و پول کافی برای نگهداری از حیوان خانگی را دارم؟
• آیا حیوان خانگی در خانه‌ی من راحت خواهد بود؟ آیا اجازه دارم تا در یک آپارتمان اجاره‌ای یک حیوان خانگی نگه دارم؟
• اگر مریض بودم، به مسافرت رفته بودم یا فوت کردم، چه کسی از حیوان خانگی من مراقبت خواهد کرد؟

۲- سطح سلامت حیوان‌تان را بهبود بخشید. یک حیوان سالم، حیوانی خوشحال و راضی است. مراقبت کردن از حیوان خانگی همراه با چک کردن مرتب میزان سلامت او و بردن آن به نزد دامپزشک و تحت نظر گرفتن انواع نشانه‌های بیماری در آن‌ها، نه تنها می‌تواند سطح سلامتشان را بهبود بخشد، بلکه مهربانی شما را نسبت به حیوان خانگی‌تان ابراز می‌کند.

• مطمئن شوید که حیوان شما سالانه و به طور منظم واکسن خود را میزند و از گزند بیماری هاری و یا هر نوع بیماری دیگری در امان است. واکسن زدن را جزو برنامه‌های ضروری سالیانه‌ی حیوانتان قرار دهید.
• تیمار کردن حیوانات با توجه به گونه‌ آنها، یکی از مهم‌ترین وظایف شما است. برای مثال، شانه کشیدن یال و دم اسب‌ها، سگ‌ها و گربه‌ها به طور منظم.
• به دنبال کک‌ومک و دیگر حشرات و کرم‌هایی همچون کرم‌های ریز گوش بگردید و با آن‌ها طبق اصول دامپزشکان رفتار کنید.

۳- برای حیوانات خود فضای شخصی و راحتی در نظر بگیرید. حیوانات خانگی و اهلی نیز درست مانند انسان‌ها، می‌توانند از خوابیدن، گذراندن اوقاتی در تنهایی، بازی کردن و تمیز بودن لذت ببرند (برای مثال اسب‌ها چنین ویژگی‌هایی دارند). تهیه کردن یک فضای شخصی تمیز و راحت برای حیوان خانگی‌تان می‌تواند مهربانی شما را نسبت به او ابراز کند و به ایجاد یک پیوند بسیار قوی بین شما و حیوان کمک کند.

• می‌توانید یک مکان خواب راحت برای حیوان خانگی‌تان درست کنید که شامل یک تختخواب مخصوص حیوانات، یک جعبه همراه با پتو یا یک تختخواب کوچک می‌شود. قرار دادن یک وسیله‌ی شخصی در آن ناحیه سبب می‌شود که احساس راحتی بیشتری با فضای جدید داشته باشند.
• فضاهای جداگانه‌ای را برای زمان خوردن، بازی کردن و حمام کردن حیوان خانگی‌تان تعبیه کنید. سعی کنید تا حد امکان فضای خوردن را از فضای حمام کردن دور نگه دارید، چرا که حیوانات عادت ندارند تا نزدیک جایی که ادرار و مدفوع می‌کنند به غذا خوردن نیز مشغول شوند.
• اجازه دهید که حیوانات کوچک‌تر همچون سگ و گربه در درون خانه همراه شما زندگی کنند.
• حتماً مطمئن شوید که حیوانات خانگی یا اهلی‌ که بیرون از خانه زندگی می‌کنند، سرپناه مناسب و امنی دارند. برای مثال، هر حیوانی نیاز به یک سقف برای در امان ماندن از گزند باران، برف و هر نوع آب و هوای بد دارد. این مسئله، از اهمیت مخصوصی برای حیوانات کوچک‌تر برخوردار است، چرا که بدن آن‌ها برای مقابله با هوای خیلی سرد یا خیلی گرم ساخته نشده و قابلیت مقاومت در برابر آن‌ها را ندارد.
• فضاهایی را که برای حیوانات خانگی یا حیوانان اصلی خود آماده می‌کنید را تا حد امکان تمیز نگه دارید. برای مثال، اگر از لاک‌پشت و یا یک ماهی نگهداری می‌کنید، پس حتماً هفته‌ای یک‌بار آکواریوم را بشویید. به همین منوال، جعبه‌ی کوچک یک گربه نیز نیاز به تمیز کردن دارد.

۴- به حیوان خود، منظم غذا دهید. بخشی از سلامت یک حیوان خانگی به وسیله‌ی غذا و آب روزانه تأمین می‌شود. اوقات غذاخوری نشان می‌دهد که شما به او اهمیت می‌دهید و پیوندی عمیق بین شما برقرار می‌سازد.

• هر روز در زمان مشخص و یکسانی به حیوان خانگی خود غذا بدهید تا تبدیل به یک برنامه‌ی مشخص شود. از دامپزشک خود یا مشاوران اینترنتی بپرسید که حیوان خانگی شما با توجه به گونه‌ آن، چند بار در روز نیاز به غذا خوردن دارد.
• غذاهای مخصوص هر گونه را به حیوانات خانگی خود بدهید. برای مثال، گربه‌ها و سگ‌ها نیاز دارند که غذایشان، مخلوطی از خوراک ‌تر و خشک باشد و یا خوک‌ها نیاز به میوه و سبزیجات دارند. شما می‌توانید از دامپزشک یا فروشگاه حیوانات خانگی یا مشاوران آنلاین بپرسید که از چه نوع غذا و از چه برندی برای غذا دادن به حیوان خانگی خود استفاده کنید تا بهترین کیفیت را به آن‌ها ارائه داده باشید.
• مطمئن شوید که حیوانات شما (اعم از خانگی و اهلی) هر کدام روزانه و مرتباً یک کاسه‌ی بزرگ از آب تازه و تمیز را در اختیار دارند. آب را حداقل روزی یک‌بار عوض کنید و مخصوصاً اگر غذا یا شیء دیگری در کاسه افتاد، سعی کنید که کاسه را از آب تازه‌ای پر کنید.
• از دادن غذاهای مخصوص انسان و تنقلاتی همچون شکلات به حیوانات خانگی خود جداً اجتناب کنید چرا که می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت آن‌ها وارد کرده و یا حتی مرگبار باشد. با دامپزشک خود راجع به غذاهایی که حتماً باید دور از دسترس حیوانات قرار بگیرند صحبت کنید.
• با توجه به رفتارها و واکنش‌هایی که از شما یاد می‌گیرد، به او جایزه بدهید. حواستان باشد که واکنش‌های زیادی را هم‌زمان به او یاد نداده و یا جوایز بسیاری را به او ندهید، چرا که این غذاهای تشویقی اصولاً مملو از شکر هستند و ممکن است سبب چاقی مفرط شوند.

۵- در زمان‌های مناسبی با آن‌ها ارتباط داشته باشید. حیوانات نیز درست همانند انسان‌ها، نیاز دارند تا اوقاتی را تنها باشند. بهحیوان خانگی خود اجازه دهید که در آرامش بخوابد، این کار سبب می‌شود تا اعتماد و مهربانی بین شما شعله‌ور شود.

• زمان‌هایی که حیوان خانگی شما در خواب به سر می‌برد، غذا می‌خورد یا چیزی می‌نوشد و یا حتی در مواقعی که خودش را تمیز می‌کند، از حرکت در اطراف او یا بازی کردن با او جداً خودداری کنید. انجام چنین کارهایی ممکن است حیوانات را بترساند، به آن‌ها استرس بدهد یا آن‌ها را عصبانی کند که در این صورت واکنش جالبی در پی نخواهند داشت.
• از دنبال کردن حیوان خانگی خود اجتناب کنید، چرا که این کار سبب ترساندن آن می‌شود. همچنین ممکن است بخواهید با این کار عشق خود را به آن‌ها نشان دهید، اما حیوانات از چنین کاری برای نشان دادن عشق و علاقه استفاده نمی‌کنند. به حیوانات اجازه دهید که هر زمان که دلشان خواست به شما نزدیک شوند.
• خودتان را هم قد حیوان خانگی‌تان قرار دهید، مثلاً موقع حرف زدن با آن‌ها بنشینید تا از میزان تهدیدکننده بودن شما کاسته شود. این کار باعث حفظ آرامش آنان شده و راحت‌تر توجهشان به شما جلب می‌شود.

۶- عشقتان را نسبت به آن‌ها نشان دهید. همیشه سعی کنید تا عشق و علاقه‌تان را نسبت به آن‌ها، با ابراز این علاقه و مهربان بودن نشان دهید. این کار کمک می‌کند که اعتماد بین شما شکل بگیرد و بیش از پیش تلاش می‌کند تا در کنار شما وقت بگذراند.

• او را به آرامی ناز و نوازش کرده و یا بلند کنید. از فشار دادن بدن و یا کشیدن دم آن‌ها به شدت خودداری کنید.
• سعی کنید هر علاقه‌ای که حیوان خانگی‌تان به شما نشان می‌دهد را جبران کنید. این کار کمک می‌کند تا رابطه‌ای توأم با علاقه و اعتماد بین شما و حیوانتان شکل بگیرد. بخشی از این جبران محبت شامل حرف زدن با حیوان خانگی‌تان و صدا کردنش به اسم می‌شود.
• با حیوان خود بازی کنید. اکثر حیوانات خانگی به طور غریزی و طبیعی پر از انرژی هستند و تنها راه خوشحال و راضی نگه‌داشتن‌شان این است که با آن‌ها به بازی بپردازید. به آن‌ها اسباب‌بازی بدهید، آن‌ها را بیرون ببرید و از هیچ فعالیتی که سبب لذت بردن آن‌ها می‌شود، دریغ نکنید.
• اگر حیوان خانگی‌تان کار اشتباهی کرد، با او مهربان و صبور باشید. سر او داد نزنید، کتکش نزنید و یا هیچ رفتار تنبیهانه‌ای با او نکنید. حیوانات خانگی از واکنش‌های مثبت یاد می‌گیرند، وگرنه در صورت داد زدن و یا کتک زدن، ممکن است که از شما بترسند.

۷- اگر مشکوک شدید که شخصی ممکن است از حیوانات سوءاستفاده کرده و یا آن‌ها را آزار دهد، بی‌درنگ گزارش دهید.متأسفانه، همه‌ی افراد مثل شما نبوده و با حیوانات مهربان نیستند. اگر مشکوک شدید که شخصی از حیوانات سوءاستفاده می‌کند، سریعاً این مشکل را به مسئولان اطلاع دهید. این یکی از راه‌هایی است که می‌توانید مهربانی خود را به حیوانات نشان دهید. برخی نشانه‌های سوءاستفاده از حیوانات عبارت‌اند از:

• حیواناتی که در حیاط‌ها و مزارع غل و زنجیر شده‌اند و هیچ غذا، آب یا پناهگاه مناسبی ندارند.
• کتک زدن یا ضربه زدن به حیوانات و یا حتی داد کشیدن بر سر آن‌ها.

بخش دوم: رفتار توأم با اهمیت نسبت به حیوانات

۱- از مجبور کردن حیوانات خودداری کنید. دنبال کردن یک حیوان و یا مجبور کردن آن برای نزدیک شدن به شما در زمانی که حیوان پارس می‌کند، شیهه می‌کشد یا هیس هیس می‌کند، ممکن است به شما صدمه‌ی جانی و جسمی و به حیوان، صدمه‌ی روحی بزند. این مسئله همچنین ممکن است از سوی حیوان تلاش‌هایی برای چنگ انداختن، ضربه زدن یا گاز گرفتن شما نیز در پی داشته باشد. خودتان را از وضعیت مورد نظر دور کنید و اجازه دهید که حیوان خونسردی خودش را بازگرداند.

• خودتان را در وضعیت حیوان قرار دهید تا بتوانید به برگرداندن خونسردی آن کمک کنید. روی زانوهایتان بنشینید تا با حیوان‌هایی همچون خرگوش‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها و لاک‌پشت‌ها حرف بزنید. صورتتان را مقابل صورتشان نگه ندارید، چرا که به آن‌ها استرس داده و ممکن است به شما آسیب برسانند.
• یادتان باشد که حیوانات دقیقاً همان‌طوری با شما رفتار می‌کنند که شما با آن‌ها کردید.

۲- آرام‌آرام به حیوانات نزدیک شوید. حیوانات بسیار بیشتر از انسان‌ها حساس به بو و رفتار موجودات دیگر هستند. مهم نیست که چه نوع حیوانی باشد. اسب‌ها، گربه‌ها، سگ‌ها، لاک‌پشت‌ها و یا پرندگان. آرام‌آرام به آن‌ها نزدیک شوید تا موجب ترس یا استرس آن‌ها نشوید.

• سعی کنید از نقطه‌ی کور یک حیوان به او نزدیک نشوید، چرا که این کار سبب می‌شود تا حیوان از جا بپرد. این کار به حیوان آسیب روحی میزند و ممکن است به آسیب زدن به شما اقدام کند.
• اجازه بدهید تا سگ‌ها، گربه‌ها و دیگر حیوانات شما را بو بکشند و سپس تصمیم به واکنش بگیرند. دست‌های خود را باز کنید و اجازه بدهید که حیوانات شما را بو بکشند. آن وقت می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا حق دارید از این هم نزدیک‌تر شوید یا خیر. این نکته را در نظر بگیرید که اگر چند حیوان دیگر را لمس کرده‌اید، حتماً دست خود را بشویید، چرا که برخی از حیوانات بوی دیگر گونه‌های جانوری را دوست ندارند.
• به حیوان اندکی وقت بدهید تا به شما نزدیک شود. بعضی حیوانات ممکن است به طور طبیعی به اندکی زمان برای عادت کردن به حضور شما نیاز داشته باشند. نزدیک شدن به آن‌ها، قبل از اینکه حیوان نسبت به شما اظهار توجه کند، ممکن است سبب استرس در آن‌ها شود.

۳- حیوان خود را به آرامی بلند کنید. اگر حیوان خانگی‌تان به شما نزدیک می‌شود و یا شما قصد دارید تا اندکی از عشق و علاقه‌ی خود را به او ابراز کنید و او را از زمین بردارید، حواستان باشد که این کار را به آرامی و همراه با مقدار زیادی خونسردی انجام دهید. اگر بدن او آرام بود، می‌توانید با استفاده از روش‌های صحیح برداشتن حیوانات، برای برداشتن آن‌ها اقدام کنید.

• دستان خود را زیر پاهای حیوان خانگی و یا زیر پاها و شکم او قرار دهید. این کار سبب می‌شود که یک فضای امن برای او به وجود آمده و احساس امنیت به او القا شود. همچنین می‌توانید در صورت بزرگ‌تر بودن حیوان، یک دست زیر و دست دیگر را روی حیوان قرار دهید. یادتان باشد که خونسرد و آرام باشید تا مبادا حیوان خانگی‌تان را بترسانید. اگر حیوان نشانه‌ای از نخواستن و یا فرار کردن نشان داد، اجازه دهید که آزاد باشد و در زمان دیگری دوباره امتحان کنید.
• از روش‌ها و ابزارآلات مناسبی برای بلند کردن حیوانات بزرگ‌تر استفاده کنید. به طور مثال برای بلند کردن حیواناتی همچون گاو، اسب و خوک، نیاز واجبی به جرثقیل‌هایی است که بتواند شکم، پاها و سر آن‌ها را به خوبی نگه دارد.
• زمانی که توانستید حیوان خانگی خود را تحت کنترل خود دربیاورید، به آرامی از زمین بلند شوید. این کار خطر از جای پریدن حیوان را به کمترین حد ممکن می‌رساند و از دیدن آسیب‌های روحی به حیوان جلوگیری می‌کند.
• از بلند کردن حیوان توسط سر، یکی از پاهایش یا دمش به شدت خودداری کنید. هیچ استثنایی در این زمینه وجود ندارد و مطمئناً حیوان دچار آسیب جسمی فراوانی خواهد شد.

۴- او را ثابت نگه دارید. وقتی که او را از روی زمین بلند می‌کنید، با صاف نگه‌داشتن و حفظ تعادل، موجب آرامش و امنیت حیوان شوید.

• حیوان خود را در حالت متعادلی نگه دارید تا احساس امنیت کند. از زدن ضربات ناگهانی به حیوان خود خودداری کنید، چرا که نه تنها سبب آسیب روحی آن‌ها می‌شود، بلکه صدمه‌ی جانی نیز وارد می‌کند.
• گاهی وقت‌ها نیز سعی کنید در حالی که حیوان خود را در آغوش دارید، با یکدیگر بنشینید. این کار اجازه می‌دهد تا حیوان خودش را در آغوش شما احساس کرده و به شما اعتماد کند. حتماً یادتان باشد که در هنگام نگه‌داشتن حیوان، باید با او صحبت کرده و او را نوازش کنید.

بخش سوم: احترام به حیوانات وحشی

۱- یادتان باشد که حیوانات وحشی، گناهکار نیستند، فقط وحشی‌اند. هرکسی که تا به حال با این حیوانات رو در رو شده باشد، احتمالاً از دیدن آن‌ها در مناطق خالی از انسان لذت می‌برد. همچنین، حیواناتی همچون راکون‌ها، روباه‌ها و تمساح‌ها حیوانات جالب و بامزه‌ای هستند و به ندرت دیده می‌شوند. آن‌ها در فضای وحشی زندگی کرده و به همین دلیل این بخش از اخلاقیات خود را پرورش داده‌اند. این بدین معنی است که مثل حیوانات اهلی فکر نکرده و تقریباً به هرکسی، به دید یک شکارچی تهدیدکننده نگاه می‌کنند.

• یادتان باشد که بسیاری از حیوانات وحشی، مثل تمساح‌ها قابلیت اهلی شدن را ندارند و شما اصلاً نباید با چنین قصدی تخم‌های آنان را بردارید.
• یادتان باشد که نگه داری از یک حیوان وحشی بدون مجوز، یک کار غیرقانونی محسوب می‌شود.

۲- از طبیعت وحشی لذت ببرید، اما از دور. رفتن به طبیعت وحشی به معنی آسیب دیدن و یا آسیب زدن به حیوانات وحشی است. سعی کنید طبیعت وحشی را از دور به تماشا بنشینید تا این کار، نه تنها مهربانی خود را نسبت به این حیوانات ابراز می‌کنید، بلکه آن‌ها را نمی‌ترسانید.

• از دنبال کردن، بلند کردن و لمس کردن حیوانات وحشی خودداری کنید.
• در هنگام تماشای طبیعت وحشی آرام و ساکت بمانید. برای دیدن طبیعت وحشی از نزدیک، از دوربین‌های دوچشمی استفاده کنید.
• حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید تا بیماری‌های واگیرداری به آن‌ها منتقل نشده و یا واکنش غیرمترقبه‌ای شکل نگیرد.
• از محل سکونت و یا نواحی طبیعت وحشی مخصوصاً در فصل جفت‌گیری و یا زمانی که حیوانات وحشی در حال محافظت کردن از بچه‌هایشان هستند، دور بمانید.

۳- از غذا دادن به حیوانات وحشی پرهیز کنید. با اینکه ممکن است کار بی‌خطری به نظر بیاید، اما غذا دادن به حیوانات وحشیمی‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد. از جمله دوگانه کردن رفتارهای غریزی و طبیعی، نشان دادن آن‌ها به شکارچیان و آسیب زدن به سلامت آن‌ها. به هیچ عنوان از غذاهای خودتان به حیوانات وحشی ندهید و یا غذایی برای آن‌ها تهیه نکنید.

• هر غذایی را، حتی غذای حیوانات خانگی خود را از حیوانات وحشی دور نگه دارید.
• آشغال‌های خود را در سطل‌های امن و یا محفظه‌های مخصوص بریزید. اگر در حال اردو زدن در جنگل، گردش و یا یک قدم زدن عادی هستید، به هیچ عنوان آشغال خود را بر روی زمین نیندازید.
• یادتان باشد که نمک موجود در عرق شما بر روی کفش یا چکمه‌های شما و یا مواد معطر و لوازم آرایشی می‌تواند حیوانات وحشی را شدیداً جذب کند.
• هیچ‌وقت از هیچ نوع غذایی برای راضی کردن یک حیوان وحشی برای نزدیک شدن به خودتان استفاده نکنید.

۴- اجازه دهید که حیوانات در منطقه‌ی استحفاظی شما حضور داشته باشند. در خانه‌ی شما، شرایط باید به گونه‌ای باشد که حیوانات بتوانند با امنیت کامل و بدون آزار شما رفت و آمد کنند. درست کردن یک باغچه‌ی کوچک برای پرندگان و یا موجودات کوچک‌تر و همچنین پرهیز از مواد سمی می‌تواند ابراز مهربانی و احترام شما را نسبت به حیوانات وحشی نشان دهد.

• حتماً باید از ابزار و وسایل کاملاً ارگانیک و طبیعی در باغچه‌ی خود استفاده کنید. این کار نه تنها از طبیعت وحشی محافظت می‌کند، بلکه از حیوانات خانگی شما نیز محافظت می‌کند.

۵- در هنگام رانندگی حواستان را جمع کنید. پیشرفت‌های انسانی در عرصه‌ی تکنولوژی باعث شده که به قلمروی حیوانات وحشی تجاوز کنند. خانه‌سازی انسان‌ها و یا جاده‌سازی در جنگل‌ها و محل سکونت حیوانات وحشی‌ای مثل گوزن‌ها و روباه‌ها از جمله‌ی چنین کارهایی است. حواستان را در هنگام گذر از جاده‌های مملو از حیوانات وحشی جمع کنید تا مبادا به آن‌ها آسیبی برسانید. از این طریق، مهربانی خود را به آن‌ها ابراز می‌کنید.

• برای برخورد نکردن با حیوانات، از جاده منحرف نشوید. انحراف ناگهانی از جاده ممکن است باعث شود تا به گله یا تعداد عظیم‌تری برخورد کرده و یا حتی ممکن است با یک انسان تصادف کنید.
• هیچ‌وقت به قصد زیر گرفتن یک حیوان بیرون نروید. این کار به شدت ظالمانه بوده و اگر کسی شما را در حین این کار ببیند، می‌تواند از نظر قانونی شما را به دردسر بیندازد.

۶- در صورت برخورد با یک حیوان آسیب‌دیده، به مقامات گزارش دهید. اگر به طور اتفاقی با یک حیوان تصادف کردید و یا حیوان مجروح یا مریضی را در هر نقطه‌ای دیدید، سریعاً به مسئولین خبر دهید. آن‌ها قطعاً قادرند تا بهترین راه حل ممکن را بیابند.

• اگر در یک پارک جنگلی هستید، با حراست پارک تماس بگیرید.
• به مراکز توان‌بخشی فضای سبز خود زنگ بزنید، یا حتی می‌توانید با پلیس تماس بگیرید. در صورتی که نمی‌دانید با چه کسی تماس بگیرید، می‌توانید با برقراری تماس با شماره‌ی ۱۱۸، اطلاعات لازم را کسب کنید.

۷- به تلاش‌هایی که در جهت حفظ و نگهداری از حیوانات صورت می‌گیرد، کمک کنید. حیوانات در سرتاسر جهان تحت خطر انقراض و تهدیدات مختلف هستند که احتمالاً شامل محل بومی زندگی شما نیز می‌شود. با استفاده از کمک‌های مالی‌ای که در تمام دنیا سالانه انجام می‌شود، سعی کنید به نوبه‌ی خود کمکی به این انجمن‌ها کرده و برای کمک به این حیوانات قدم بزرگی برداشته باشید.

• اگر می‌توانید، به تنهایی یک صندوق مخصوص برای جمع‌آوری کمک‌های مالی در جهت کمک به حیوانات در خطر انقراض ترتیب دهید؛ اما گروه‌ها و انجمن‌های بسیاری هستند که این کار را انجام می‌دهند. به هر حال اگر در یک محله این کار را کردید، پول جمع شده را به پارک جنگلی محل زندگی‌تان تحویل دهید.
• تا حد امکان سعی کنید کمک‌های جمع‌آوری شده را به یک ناحیه یا یک گونه‌ی جانوری خاص اختصاص دهید. بدین صورت می‌توانید در انجام کارهای اداری و زمان و هزینه صرفه‌جویی کرده و شانس بیشتری در حفظ آن گونه‌ی جانوری خاص و محل سکونت طبیعی‌شان خواهید داشت.

منبع: چطورپدیا

مقابه با حیوانات وحشی (انتخاب کم خطرترین رفتار)

در روستاها و شهرک‌های حومه‌ی ایران‌زمین در حالی که خانه‌ها همچنان از آجر و خشت ساخته می‌شوند و جاده‌ها با درختان مزین هستند، ممکن است به اشتباه فکر کنید که حیوانات وحشی در این مناطق دیگر وجود ندارند؛ اما حقیقت این است کهحیوانات وحشی همه‌جا و با هر شرایطی می‌توانند حضور داشته باشند.

این نوع حیوانات به طور کلی به دنبال دو چیز هستند: غذا و پناهگاه. محدودیت‌های شهری هیچ اهمیت و تفاوتی برای آنان ندارند. درست مثل یک گردشگر که از شهری به شهر دیگر می‌رود، یک حیوان وحشی نیز ممکن است راهش را به سمت شهر و محله شما گم کند. هرچند وقت یک‌بار، حیوانات وحشی نیز راه خود را به سمت مناطق انسان‌نشین گم می‌کنند.

شیرهای کوهی از کوه‌ها و کوهستان‌ها و تپه‌ها پایین می‌آیند و به دنبال شکارهای آسان می‌گردند. آهوها و گوزن‌ها به دنبال یافتن یک جفت، راه خودشان را به سمت شهرها باز می‌کنند. خرس‌ها به دنبال این هستند که قبل از خواب زمستانی به اندازه‌ی کافی شکم‌شان را پٌر کنند. گرگ‌ها عصبانی‌تر می‌شوند. راکون‌ها، روباه‌ها و شغال‌ها راه خودشان را به سمت ساده‌ترین منابع غذایی یعنی کامیون‌های حمل مواد غذایی و سطل آشغال‌های شهری و این‌چنین پدیده‌ها باز می‌کنند.

درست مانند پدیده متولد شدن، روبه‌رویی با حیوانات وحشی یکی از بدیهی‌ترین اتفاقاتی است که ممکن است برای هر فرد زنده‌ای بیفتد. خرس‌ها هیچ منطقی ندارند. آیا شما می‌توانید با یک خرس بر سر حقوق و تکالیف متقابل‌تان چانه بزنید و بحث منطقی راه بیندازید؟ خیر. اگر آن خرس گرسنه باشد و شما هم به نظرش یک شکار ساده بیایید، به نوعی کارتان تمام است یا به عبارت دیگر، جنگی سخت در انتظار شما است. می‌توانید از کسانی که در روستاها زندگی می‌کنند و یا در چنین شرایطی حضور داشته‌اند سؤال کنید. دانستن تفاوت‌های خاص هر گونه‌ی جانوری نسبت به انسان‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

حیوان‌هایی که به شما یا هر انسان دیگری حمله می‌کنند، قاتل یا گناهکار نیستند، آن‌ها فقط یک حیوان هستند؛ و طبق غریزه هر حیوانی در مواقع لزوم این کارها را انجام می‌دهد.

این‌که به عنوان موجوداتی آگاه، همراه با تفکرات و نظریات پیچیده و ذهن روشن و فعال، بدانیم که چگونه باید همراه با احترام و حفظ امنیت نسبت به حیوانات وحشی رفتار کنیم، یک مسئولیت بسیار مهم بر گردن ما است.

وحشی‌های کوچک

متعارف‌ترین حیوانات وحشی‌ که ممکن است با آن‌ها برخورد کنیم، حیوان‌های کوچک و ریز جثه هستند. حیوان‌هایی مثل روباه‌ها و شغال‌ها. این حیوانات همیشه در اطراف انسان و محل زندگی آن‌ها حضور دارند. شاید بپرسید چرا این‌گونه است؟ به این دلیل که ما خانه و جای خوابی گرم و همچنین مقدار زیادی زباله تولید می‌کنیم که آن‌ها عاشق خوردنش هستند.

اما به خاطر کوچک بودنشان نباید دلسوزی یا رحم شما را برانگیزند. به طور مثال، یک روباه را در نظر بگیرید که یک موجود ذاتاً مطیع است، اما اگر احساس خطر یا تهدید کند، هیچ تضمینی نیست که حساس‌ترین نقاط بدن شما را گاز نگیرد. بهترین واکنش در زمان دیدن یک روباه در حیاط خانه این است که فقط اجازه دهیم برای خودش بچرخد. اصلاً به او نزدیک نشده و یا سعی بر گرفتن آن نداشته باشید.

اما به هر حال ممکن است همیشه نمی‌توان این کار را کرد و اجازه داد که به‌راحتی در حیاط خانه‌تان بچرخند. هر کسی که مرغ، باغچه، حیوان خانگی یا محصولی زراعی داشته باشد، اصلاً علاقه‌ای به دیدن این حیوانات مخرب ندارد.

روباه‌ها از آن دسته حیواناتی هستند که در روستاها به عنوان دردسرسازترین موجودات شناخته می‌شوند؛ مرغ‌ها را می‌خورند،حیوانات خانگی را می‌کشند و غیره؛ اما همچنان باید یادمان باشد که آن‌ها فقط غریزه‌ی اصلی خود و رفتارهای ذاتی‌شان را بروز می‌دهند. هر خشم و کینه‌ای که انسان نسبت به طبیعت وحشی و یا حیوانات وحشی بروز می‌دهد، در حقیقت، برگرفته از خودخواهی او در برابر طبیعت وحشی است.

به‌جای به دام انداختن یک روباه در تله‌هایی که پای جانور را به‌شدت زخمی می‌کنند، می‌توانیم از روش‌های کاربردی دیگری استفاده کنیم که هم شامل به دام انداختن یک روباه می‌شود و هم در نهایت او را دور می‌کند. به طور مثال، یک قفس چوبی که با بوی ماهی، غذای گربه یا هر گوشتی آمیخته شده باشد، می‌تواند به شما کمک کند. هر زمان که روباه به هوای بوی گوشت وارد قفس چوبی شد، طناب را کشیده و روباه را زندانی کرده و سپس در قلب طبیعت وحشی آزادش کنید.

اگر به دام انداختن روباه چاره‌ساز نبود، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

۱- از بوهایی که آن‌ها خوششان نمی‌آید استفاده کنید، مثل بوی کفش!

۲- نور و درخشش کوه؛ شما می‌توانید از بادکنک‌هایی با این منظره در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید.

۳- از دانه‌ها و غذاهایی زننده در اطراف خانه‌ی خود استفاده کنید. با پراکنده کردن آن‌ها به او نشان دهید که چیز به درد بخوری در این خانه پیدا نمی‌شود.

زندگی کردن همراه با این حیوانات وحشی کوچک، یک حرکت متعادل در جهان حیوانات و انسان است. ما می‌خواهیم هم‌زمان با احترام گذاشتن به ذات وحشی و نیازهای آنان، از زندگی و جان خود نیز محافظت کنیم. در این صورت، با استفاده از ابزار صحیح، می‌توانیم این تعادل را به وجود بیاوریم.

حیوانات وحشی‌ بزرگ

در رابطه با حیوانات وحشی عظیم‌الجثه، باید با نهایت احترام و هوشیاری رفتار کرد. وقتی حیوانات وحشی بزرگی همچون خرس‌ها، شیرهای کوهستانی یا گرگ‌ها، راه خودشان را به سمت شهرها یا مناطق انسان نشین باز می‌کنند، چند سؤال مهم وجود دارد که باید از خودمان بپرسیم: آیا خطر بزرگی در حال حاضر ما را تهدید می‌کند؟ آیا این حیوان وحشیانه رفتار می‌کند؟ آیا وجود چنین موجودی به مسئولین گزارش شده است؟

اگر جان و مال هیچ‌کس در حال حاضر تهدید نمی‌شود، خودتان را به مکان امنی رسانده و موقعیت مکانی خود را به مسئولین گزارش دهید. نوع رفتار با حیوان وحشی بسیار مهم است. مثلاً اگر حیوان مورد نظر رفتار وحشیانه‌ای از خودش نشان ندهد، مأمورین سعی می‌کنند او را آرام کرده و به دامان طبیعت بازگردانند، اما اگر رفتار خشنی از خودش بروز دهد و به انسانی حمله کند، به‌محض دیده شدن، کشته می‌شود.

اگر حیوان در حال بروز رفتارهای خشونت‌آمیزی است، حتماً با مراکز امور اضطراری تماس بگیرید؛ اما اگر آن حیوان بی‌آزار است و فقط اطراف شهر می‌چرخد، سعی کنید با مرکز حافظت از محیط زیست شهرتان تماس گرفته و حضور حیوان را اطلاع دهید.

گذراندن اوقات در بیرون از خانه جزئی از شخصیت افراد محسوب می‌شود. حال ممکن است که بیرون رفتن شما از خانه و شهر مربوط به شغل‌تان باشد و یا ممکن است همراه با خانواده در دامان طبیعت، پیک‌نیک راه انداخته باشید و از این قبیل مراسم‌ها. اگر چنین باشد، ممکن است طیف وسیعی از حیوانات وحشی را مشاهده کنید. اینکه در چنین شرایطی چه رفتاری از خودتان نشان می‌دهید، بسیار مهم است. در وهله‌ی اول، سعی کنید خونسرد بمانید و در صورت امکان، از راهی که آمده‌اید برگردید. اگر حیوان به شما خیره و متوجه شما شد، وضعیت را ارزیابی کرده و یکی از اقدامات زیر را انجام دهید.

خرس‌های سیاه

خرس‌های سیاه اصولاً اندازه‌ی کوچک و یا متوسطی دارند ولی خشن و تهاجمی نیستند. آن‌ها حس کنجکاوی زیادی دارند و به خوبی می‌توانند از درخت بالا بروند. اگر به یک خرس سیاه برخوردید و او شما را نمی‌دید، پس سعی کنید خونسردی خودتان را حفظ کرده و آن قدر آرام حرف بزنید و حرکت کنید که باعث ترسیدنش نشوید.

اگر به یک خرس سیاه برخوردید:

۱- سعی کنید تا حد امکان خود را بزرگ و باعظمت نشان دهید.

۲- بچه‌های کوچک را از روی زمین بردارید و نزد خودتان نگه‌دارید.

۳- به هیچ وجه اجازه ندهید که خرس به غذاهایتان دسترسی پیدا کند، چراکه بیشتر و بیشتر می‌خواهد.

۴- کیف خود را روی زمین نیندازید، وقتی بر روی دوش یا در دستتان باشد، باعث می‌شود که بزرگ‌تر به نظر برسید و در صورت حمله، می‌توان روی محافظت کیف حساب باز کرد.

۵- اگر حمله‌ای صورت گرفت، سعی نکنید خودتان را مرده جا بزنید. فرار کرده و یا با او بجنگید.

۶- بر روی ضربه زدن به پوزه و صورتش تمرکز کرده و از خودتان صداهای وحشتناک در بیاورید.

خرس‌های گریزلی (این خرس در ایران زندگی نمی‌کند)

روزگاری بود که در آمریکا، خرس‌های گریزلی همیشه در اطراف شهرها و در روستاها گشت می‌زدند و این موج هجوم به مکزیک هم رسید؛ اما امروزه، خرس‌های گریزلی در لیست حیوانات در خطر انقراض هستند. گریزلی های مؤنث ممکن است وزنی بالغ بر ۳۶۰ کیلوگرم داشته باشند، در حالی که یک خرس گریزلی نر بزرگ می‌تواند تا ۷۷۰ کیلوگرم وزن داشته باشد.

با توجه به نکات ۱ تا ۴ مورد قبلی، اگر با یک خرس گریزلی مواجه شدید:

۱- از برقراری ارتباط چشمی پرهیز کرده و فرار نکنید.

۲- اگر حیوان به شما نزدیک نشد، آرام آرام به سمت مخالف راه بروید. هیچ‌وقت پشتتان را به یک خرس نکنید.

۳- اگر گریزلی حمله کرد، خودتان را مرده جا بزنید.

۴- روی شکم خود دراز بکشید، دست‌هایتان را بر روی گردنتان قرار دهید و پاهایتان را باز بگذارید تا خرس نتواند شما را برگرداند.

۵- اگر همچنان به حمله ادامه داد، شما نیز بجنگید. سخت بجنگید.

شیرهای کوهستانی

به عنوان یک قانون کلی، شیرهای کوهستانی ترجیح می‌دهند که از انسان‌ها دوری کنند. آن‌ها عموماً خلق‌وخوی آرامی دارند و از مقابله با انسان‌ها اجتناب می‌کنند؛ مگر اینکه واقعاً گرسنه باشند. اگر با یک شیر کوهستانی برخورد کردید، فاصله‌تان را با او حفظ کنید. اگر به سمت شما یورش برد و یا تعقیبتان کرد، هرگز فرار نکنید و خودتان را در حالت آماده‌باش برای مبارزه قرار دهید.

اگر به یک شیر کوهستانی برخورد کردید:

۱- سعی نکنید به حیوان نزدیک شوید.

۲- فرار نکنید. ممکن است با این کار، غریزه‌ی تعقیب و گریز حیوان تحریک شود، حتی اگر چنین قصدی نداشته باشد.

۳- اگر شیر کوهستانی رفتاری خصمانه از خودش بروز داد، ژاکت خودتان را باز کنید، دست‌هایتان را تکان دهید و کاری کنید که تا حد امکان، بزرگ و باعظمت به نظر برسید.

۴- با یک صدای آرام و محکم حرف بزنید.

۵- هر چیزی که در دسترس‌ است را به سمت حیوان پرتاب کنید. سنگ، چوب، یا حتی یک کلاه؛ اما اصلاً خم نشوید.

۶- اگر حمله کرد تا حد امکان در جای خودتان بایستید و اگر تأثیری نداشت، بجنگید.

گرگ‌ها

گرگ‌ها به طور معمول به انسان‌ها حمله نکرده و یا انسان‌ها را شکار نمی‌کنند. حملات گرگ یا به دلیل وجود بیماری هاری است، یا به علت خوگیری با انسان است و یا به دلیل تجاوز به قلمرو آن‌ها است. بسیار مهم است که اگر در قلمرو یک گرگ، سگی به همراه خودتان دارید، او را از دید گرگ مخفی کنید.

اگر احیاناً در وضعیت خطرناک برخورد با یک گرگ قرار گرفتید:

۱- سعی کنید با اندام کشیده بایستید تا بزرگ‌تر به نظر برسید.

۲- در حالی که ارتباط چشمی خود را با گرگ حفظ می‌کنید، به آرامی به عقب راه بروید.

۳- فرار نکنید.

۴- به گرگ پشت نکنید.

۵- اگر گرگ عقب‌نشینی نکرد، فریاد زده و هر چیزی که در دسترس است را به سمتش پرتاب کنید، البته در حالی که به عقب راه می‌روید.

۶- اگر گرگ حمله کرد، به سختی بجنگید تا نشان دهید که چقدر می‌توانید خطرناک باشید.

چه در طبیعت وحشی و چه در حیاط پشتی یک خانه‌ی روستایی، برخورد کردن با یک حیوان وحشی، باید تماماً با احترام همراه باشد. ما باید به فضای زندگی حیوانات وحشی، غریزه و نیازهای آن‌ها احترام بگذاریم. آن‌ها این سیاره را با ما شریک شده‌اند.

و در عین حال، احترام گذاشتن به معنی صرف نظر کردن از تفاوت‌ها نیست.

اگر حیوان رفتار خصمانه‌ای از خودش نشان داد، این را بدانید که به طور حتم شما اولین بسته غذایی در دسترس او هستید. باهوش باشید. مطلع و هوشیار باشید. خونسرد باشید. اگر امکانش وجود داشت، همه‌ی ما دوست داشتیم تا ارتباطی منطقی و درست با این حیوانات داشته باشیم، اما تا حد امکان باید فاصله خود را با آن‌ها حفظ کنیم تا هیچ‌کدام آسیبی نبینیم.

منبع: چطورپدیا

چرا باید با حیوانات مهربان باشیم؟

ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که همه چیز در بیشترین مقدار خود وجود دارد. به همین دلیل در جامعه، شاهد افراط و تفریط‌های فراوانی هستیم.

این افراط و تفریط، در رفتار ما با حیوانات کاملاً مشهود است. بعضاً، افراط‌گرایانی وجود دارند که ارزش و اعتبار انسان را با حیوانات یکی می‌دانند و از درک و فهم توانایی‌های خاص و بی‌همتای انسان و گنجایش روح انسان که در سایه‌ی ذات متعالی خداوند به وجود آمده، عاجزند. برخی دیگر فکر می‌کنند که استفاده از حیوانات به عنوان نگهبان یا کمک یار، یک عمل غیرانسانی و غیراخلاقی است. برخی افراد به حیوانات فقط به چشم گوشت و غذا نگاه می‌کنند. برخی دیگر هم به حیوانات به عنوان هم‌نشینانی نگاه می‌کنند که می‌توانند روابط سالم‌تری را نسبت به یک انسان برایمان فراهم کنند.

اما علی‌رغم وجود این افراط و تفریط‌ها، حیوانات در عصر فعلی نقش بسیار مهمی را در زندگی ما دارند و به ما کمک می‌کنند تا انسان‌تر باشیم. سنت توماس آکوئین یکی از بهترین تصورات و تفکرات متناقض را با این نوشته رقم زد که حیوانات به ما کمک می‌کنند تا انسان‌تر باشیم:

ریختن خون ممنوع شد، به این جهت که بتوان از ظلم و فساد جلوگیری کرد، شاید آن‌ها فقط از ریختن خون انسان می‌ترسند، کسی چه می‌داند … به همین دلیل خوردن حیوانات خفه شده ممنوع شده بود: چراکه خون این حیوانات از بدنشان جدا نمی‌شود: یا شاید هم به این دلیل که این نوع مرگ برای قربانی‌اش زیادی دردناک است؛ خداوند دستور داد تا این دو گونه‌ی آفرینش با یکدیگر سازش کنند و در کنار هم زندگی کنند تا هیچ موجودی به موجود دیگری آسیب نرساند و با یکدیگر مهربان باشند…

سنت توماس در این نوشته‌ی خود، اجتناب از ظلم بیش از حد نسبت به حیوانات را با احترام و ملایمت بیشتر برای زندگی انسان مرتبط می‌داند. طبق نظر روانشناسان، گرایش ظلم به انسان‌ها، دگرآزاری یا قتل (که اصولاً در کودکی آغاز می‌شود) ابتدا با اعمال ظلم به حیوانان آغاز می‌شود. جلوتر که می‌رویم، متوجه می‌شویم که مهربانی به حیوانات، کمک می‌کند تا ژن مهربانی در روح انسان کاشته شود.

ما در حالی که از حیوانات متمایز هستیم، شباهت‌های زیادی با آن‌ها داریم. از جمله حساسیت به درد و رنج. واقعاً این یک عیب بزرگ شخصیتی است که نسبت به درد و رنج دیگر موجودات بی‌تفاوت باشیم، حال می‌خواهد انسان باشد یا حیوان.

در یک عبارت ساده‌تر و مثبت‌تر، ما می‌توانیم با صبور بودن و مهربان بودن با حیوانات (مخصوصاً حیوانات خانگی) مهربان بودن و صبور بودن با انسان‌ها و همنوعان خود را بهتر یاد بگیریم. اگرچه که می‌دانیم انسان‌ها به شدت پیچیده‌تر از حیوانات هستند و نمی‌توان مانند حیوانات، بسیاری از رفتارهای انسان‌ها را بدون عذر و بهانه‌ای پذیرفت.

همچنین گاهی اوقات ممکن است به همان مسئله‌ی هم‌ارزشی و برابری اعتبار انسان و حیوان برسیم؛ شاید این عبارت از برخی دیدگاه‌ها صحیح باشد، به این دلیل که رفتار و ارتباط ما با حیوان خانگی‌ به شدت متفاوت‌تر از چیزی است که با انسان‌ها داریم؛ ما انتظار کمتری از حیوانات داریم. آن‌ها روح و ذهن منطقی‌ای ندارند و نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت که در یک شرایط خاص، منطقی و هوشمندانه عمل کنند؛ اما انسان‌ها، به اصلاحات و پاسخ‌های بیشتری نیاز دارند، یا حداقل این چیزی است که ما از آن‌ها انتظار داریم؛ بنابراین، به‌طور منطقی به انسان‌ها سخت می‌گیریم، طبیعت روابط انسان‌ها پیچیده است و ما انتظارهای سخت‌تری از آنان داریم.

به همین ترتیب، ابراز مهربانی و صبر نسبت به حیوانات، سبب می‌شود تا زبان صبر و مهربانی را یاد بگیریم و بتوانیم با همین روش با انسان‌ها رفتار کنیم؛ یعنی این کار به ما کمک می‌کند تا نوعی مهربانی در ما بیدار شده و رشد کند.

اعمال ظلم بی‌هدف، هرگز صفت خوبی برای شخصیت انسانی نیست، حتی اگر در کوچک‌ترین بخش و بعد از زندگی انسان وارد شود. چراکه به‌سرعت می‌تواند وارد مسیر و روش رفتار ما با یکدیگر شود.

بنابراین، مهربانی با حیوانات یک فضیلت مهم برای پرورش در شخصیت انسان است. ما نباید از این نعمت سوءاستفاده کنیم و باید رفتار درستی را در رابطه با حیوانات داشته باشیم، همان‌گونه که خداوند در قرآن به ما سفارش می‌کند، یعنی حیوانات برای کمک به ما و همچنین غذایی برای ما هستند. هیچ‌کدام ما نباید بدون هدف یا دلیل خاصی به آن‌ها آسیبی برسانیم. ظلم بی‌هدف به حیوانات نه‌تنها به آن‌ها آسیب میزند، بلکه ما را هم تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.

پس پارادوکس اصلی اینجاست: بخش عظیمی از انسانیت ما به‌وسیله‌ی رفتار و واکنش‌هایمان نسبت به حیوانات سنجیده شده و شکل می‌گیرد، حال می‌خواهد حیوانات وحشی باشند یا اهلی. مهربانی با حیوانات، حتی اگر از نظر شما یک امر افراطی باشد و یا یک کار عجیب و غریب به نظر برسد، باز هم اهمیت بالایی برای ما دارد.

منبع: چطورپدیا